នភាល័យ ភាគ៣

“ជូនចំពោះបងប្រុស និងបងស្រីជាទីគោរព !
នីនសុំទោសបងទាំងពីរ ព្រោះខ្ញុំចាកចេញទៅដោយមិនបានជម្រាបលាដោយផ្ទាល់។ ខ្ញុំ អរគុណបងទាំងពីរខ្លាំងណាស់ ដែលស្រឡាញ់អាណិតខ្ញុំដូចសាច់ញាតិ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនហ៊ានទៅចូលរួមពិធីមង្គលការបងទាំងពីរទេ។ ខ្ញុំពិតជាមិនដឹងថាប្រឈមមុខជាមួយលោកភពយ៉ាងម៉េច នៅមានប៉ាម៉ាក់របស់គាត់ទៀត ជាពិសេសគឺខ្ញុំមិនអាចប្រឈមមុខជាមួយខ្លួនឯង។ ខ្ញុំមិនចង់ទៅឃើញពីកន្លែងដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំឈឺទ្វេដង ខ្ញុំធ្លាប់សង្ឃឹមថាអាចទទួលបានគ្រួសារមួយដ៏កក់ក្ដៅ ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុំបានទទួល មិនមែនជាភាពកក់ក្ដៅទេ គឺជាភ្លើងក្ដៅដែលដុតកំទេចបេះដូងរបស់ខ្ញុំឱ្យគ្មានសេសសល់បំណែកតូចមួយដើម្បីរស់។
ខ្ញុំចង់ផ្ដើមជីវិតថ្មីបំភ្លេចការឈឺចាប់គ្រប់យ៉ាងនៅទីនោះ បើខ្ញុំនៅទទួលគុណបំណាច់ពីពួកបង ប្រៀបដូចជាខ្ញុំនៅទទួលការឈឺចាប់ជារៀងរហូត ទោះយ៉ាងណាក៏ពួកបង និងលោកភពជាសាច់ញាតិនឹងគ្នា។ ខ្ញុំសុំលាបងៗពីចម្ងាយ… ខ្ញុំសុំបណ្ដែតជីវិតតាមខ្សែទឹក ស្វែងរកគោលដៅមួយដើម្បីរស់ដោយខ្លួនឯង។ សុំបងទាំងពីរកុំបារម្ភអី ខ្ញុំរៀនដេរចប់ហើយ ខ្ញុំអាចជួយខ្លួនឯងបាន សុំឱ្យបងទាំងពីរជួបតែសេចក្ដីសុខ និងមានសុភមង្គលអស់កាលជានិរន្តរ៍។ លាហើយ….

ពីនីនប្អូនស្រីរបស់បង!

ពិភពបត់សំបុត្រដាក់ក្នុងស្រោមវិញយឺតៗ  សំពះលាពូម៉នរួចក៏ដើរសំដៅឡានទាំងជំហានធ្ងន់ពាប់ នាងច្រម៉ក់នេះ ខ្លួនតូចតែចិត្តធំ ខ្លួនជាស្រីប្រើជីវិតអណ្ដែតតាមខ្សែទឹក ស្មានថាងាយស្រួលណាស់ឬ? នាងចង់យ៉ាងម៉េច? ចង់ធ្វើឱ្យអ្នកមានវិប្បដិសារីអស់មួយជីវិតមែនទេ? ភពបើកឡានចេញទៅយ៉ាងលឿនទាំងទឹកមុខក្រៀមក្រំ នីនចេញពីទីនេះយូរថ្ងៃហើយ ទោះចង់តាមរកក៏មិនដឹងទៅរកនៅឯណាដែរ។
នរៈសង្ហាបើកឡានត្រលប់ទៅកំពង់សោមវិញទាំងយប់អារម្មណ៍ហោះហើរ មិននៅជាប់ខ្លួន សូម្បីតែខ្លួនគេក៏មិនយល់ចិត្តខ្លួនឯងដែរថា ហេតុអ្វីក៏នីនអាចធ្វើឱ្យគេមានអារម្មណ៍ថាខុសខ្លាំងយ៉ាងនេះ។ មិនមែនតែពិភពម្នាក់ទេគ្រួសារលោកសេរី និងវង្សាក៏អាណិតនីនគ្រប់គ្នា ប៉ុន្តែក្នុងសំបុត្រនីនបានបញ្ជាក់ច្បាស់លាស់ហើយពីហេតុផលដែលនាងត្រូវចាកចេញទៅ ហេតុនេះទោះបីរកនាងឃើញក៏នីនមិនព្រមត្រលប់មកវិញដែរ។

‍