ស្អែកម្ដងទៀត

គង់អីនឹងមានជំងឺគ្របដណ្ដប់។ មេឃងងឹតមិនទាន់ ខ្ញុំក៏ក្លាហានជិះម៉ូតូដោយមិនពាក់មួកសុវត្ថិភាព ព្រោះយល់ថាក្បាលទទេរហើយស្រួល ភ្លេចគិតថា ខ្លួនអាចនឹងដួលហើយគ្រោះថ្នាក់ប៉ះក្បាលនៅពេលណាមួយក៏មិនដឹង។ នៅមានរឿងច្រើនទៀតដែលខ្ញុំយល់ថា ធ្វើហើយសប្បាយចិត្ត តែមិនបានគិតទេថា រឿងសប្បាយអស់នោះ អាចបំផ្លាញសុខភាព និងអាយុជីវិតរបស់ខ្លួនឯងយ៉ាងណាខ្លះ។ មិនមែនខ្ញុំមិនដឹងទេថា បរិភោគអាហារមិនទៀងពេល ញ៉ាំអាហារមិនល្អច្រើន គេងមិនគ្រប់គ្រាន់ ផឹកស្រាលើសកំណត់ ឬជិះម៉ូតូដោយគ្មានមួកសុវត្ថិភាព អាចនឹងបង្កបញ្ហាអ្វីខ្លះដល់ខ្លួនឯង តែខ្ញុំច្រើនតែបំពានដោយគិតថា ញ៉ាំយឺតបន្តិចមិនអីទេ ញ៉ាំត្រឹមប៉ុណ្ណឹងមិនអីទេ គេងបានតិចប៉ុណ្ណឹងមិនអីទេ ផឹកក៏ឈឺមិនផឹកក៏ឈឺដែរ ជិះម៉ូតូឱ្យប្រយ័ត្នទៅមិនងាយគ្រោះថ្នាក់ទេ។ ខ្ញុំមើលស្រាលនូវហានិភ័យដែលអាចកើតឡើង ទោះជាធ្លាប់បានដឹងហើយ ឮហើយពីផលវិបាកទាំងអស់នោះពីអ្នកដទៃយ៉ាងណាក៏ដោយ។ 

ខ្ញុំច្រើនតែយល់ថា     ការស្រឡាញ់គឺការលះបង់។ ស្រឡាញ់មនុស្សម្នាក់      ខ្ញុំលះបង់អស់ហើយសូម្បីតែក្ដី

សុខខ្លួនឯង ចម្បែងខ្លាចមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់មិនសប្បាយចិត្ត ទាំងដែលគេមិនដែលគិតពីខ្ញុំបែបនេះវិញសោះ។ ខំផ្ដល់ក្ដីសុខទៅឱ្យគេ តែខ្លួនឯងបែរជាឈឺចាប់ មិនមានក្ដីសុខទៅវិញ។ ស៊ូឈឺចាប់នឹងស្រឡាញ់គេស្មោះ ក៏មិនព្រមបោះបង់គេ។ ស៊ូស្លាប់បើគ្មានគេ ក៏ប្រសើរជាងរស់ដោយគ្មានវត្តមានគេ។ មិនមែនខ្ញុំមិនដឹងពីទំហំឈឺចាប់ ដែលខ្ញុំទទួលបានពីក្ដីស្រឡាញ់មិនសមបំណងនោះទេ តែខ្ញុំធ្វើពើជាកុហកខ្លួនឯង មិនលែងដៃពីគេ ដោយគិតថា មានគេគឺឈឺតិចជាងបាត់គេ ព្រមឈឺចាប់ តែមិនព្រមបាត់បង់គេ ព្រមបោះបង់ខ្លួនឯងបើគេបោះបង់ខ្លួន។ 

មាត់និយាយថាស្រឡាញ់ខ្លួនឯងងាយណាស់ តែទង្វើខ្លះបានបង្ហាញច្បាស់ថា យើងមិនបានខ្វល់ពីសុខភាពផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្តនិងអាយុជីវិតរបស់ខ្លួនឯងឡើយ។ រស់ឱ្យសប្បាយ មិនមែនជាកំហុសឡើយ តែកុំបណ្ដោយឱ្យភាពរីករាយក្លាយជាសោកនាដកម្មអី។ រស់ឱ្យ សប្បាយ គឺត្រូវខ្វល់ខ្វាយពីក្ដីសុខរបស់ខ្លួនឯងទាំងកាយ និងចិត្ត។ រស់ឱ្យសប្បាយគឺរស់ជាមួយក្ដីស្រឡាញ់ដែលមិនធ្វើឱ្យយើងឈឺចាប់ច្រើនជាងរីករាយ។ សាកសួរខ្លួនឯងទៅមើលថា “តើយើងបានស្រឡាញ់ខ្លួនឯងគ្រប់គ្រាន់ហើយឬនៅ? បើជីវិតនេះបាត់ទៅ យើងអាចនៅស្រឡាញ់ខ្លួនឯងបានទៀតដែរទេ?” បើមិនទាន់បានស្រឡាញ់ខ្លួនឯងត្រឹមត្រូវទេ ចូរចាប់ផ្ដើមស្រឡាញ់ខ្លួនឯងពីពេលនេះទៅ គឺត្រូវមើលថែខ្លួនឯងទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្តឱ្យបានល្អ៕

‍