ថ្ងៃថ្មីនៅតែមាន ភាគ៣

ខ្ញុំងាកទៅមើលក្បែរស្បែកជើងថ្មីៗទាំងនោះ ក៏ឃើញមានដង្កៀបគៀបសក់ម៉ូតស្អាតៗជាច្រើនដាក់តាំងយ៉ាងមានរបៀប។  រំពេចនោះខ្ញុំក៏បាននឹកឃើញដល់ដង្កៀបគៀបសក់របស់ម៉ាក់។ វាបាក់អស់ហើយ គាត់យកកៅស៊ូមកចង ដើម្បីបានប្រើបន្ត ម៉ាក់អត់បានទិញដង្កៀបថ្មីទេ។ ខ្ញុំញញឹមរួចជ្រើសយកដង្កៀបដែលមានត្បូងពណ៌ខៀវយ៉ាងស្រស់ស្អាតមួយជំនួសវិញ។ ទិញដង្កៀបរួច ខ្ញុំដើរតម្រង់មកកន្លែងកង់របស់ខ្ញុំវិញ។ វត្តីឃើញខ្ញុំដើរបណ្តើរ ញញឹមបណ្តើរ នាងធ្វើមុខឆ្ងល់។

“នែ៎! ឯងទិញកាដូឱ្យខ្លួនឯងបានហើយមែនទេ បានជាដើរញញឹមម្នាក់ឯងអ៊ីចឹង?” នាងសម្លឹងមុខខ្ញុំទាំងងឿងឆ្ងល់។

“របស់នេះពិសេសលើសពីកាដូរបស់ខ្ញុំទៅទៀត! នេះនែ៎ស្អាតទេ?” ខ្ញុំបើកថង់យកដង្កៀបថ្មីឱ្យវត្តីមើល។

“ក្រែងឯងចង់ទិញស្បែកជើងថ្មី ម៉េចក៏ប្តូរចិត្តទិញដង្កៀបទៅវិញ?” នាងទាញដង្កៀបយកមកមើល រួចមើលមុខខ្ញុំ។

“ដំបូងគិតថាចង់ទិញស្បែកជើងថ្មីដែរ តែពេលឃើញដង្កៀបនេះស្អាត ខ្ញុំក៏ប្តូរចិត្ត! ខ្ញុំចង់ទិញដង្កៀបនេះឱ្យម៉ាក់វិញ! ស្បែកជើងខ្ញុំនៅអាចពាក់បាន ចាំសន្សំលុយលក់ឈូកលើកក្រោយចាំទិញក៏មិនហួសពេលដែរ!” ខ្ញុំនិយាយទាំងញញឹម។

“នេះពិតជាកូនស្រីដ៏ល្អមែនហ្ន៎!” វត្តីញ៉ោះខ្ញុំ។ 

“ត្រូវហើយ! ឯងទើបតែដឹងទេ?” ខ្ញុំក៏និយាយចាក់បណ្តោយតាមនាងវិញ។ 

ពេលលក់អស់ហើយ ពួកយើងបានជិះកង់មកផ្ទះវិញ។ ខ្ញុំរំភើបចំពោះកាដូដែលខ្ញុំបានទិញសម្រាប់ម៉ាក់។ ពេលទៅដល់ផ្ទះ ខ្ញុំហុចលុយដែលលក់បាន ព្រមទាំងដង្កៀបថ្មីដ៏ស្រស់ស្អាតឱ្យម៉ាក់។ គាត់ទទួលយកទាំងរលីងរលោងទឹកភ្នែក។ 

“នេះកូនទិញដង្កៀបថ្មីឱ្យម៉ាក់ហ្អ៎! ស្អាតណាស់!” ម៉ាក់យកដង្កៀបចេញពីថង់ រួចសម្លឹងមើលវាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។ 

“ព្រោះកូនឃើញដង្កៀបរបស់ម៉ាក់ខូចហើយ! ម៉ាក់សាកគៀបមើល៍!” ខ្ញុំនិយាយទាំងញញឹម។ 

“ត្រូវម៉ាច់តែម្តង! អរគុណណា៎កូន!” ម៉ាក់គៀបរួច ស្ទាបដង្កៀបដែលនៅលើក្បាលគាត់ថ្នមៗ។  

“ចាសម៉ាក់!” ខ្ញុំតបទាំងញញឹម។

‍